กอดเสาเถียง – ปรีชา ปัดภัย

สิให้ไCปยินดี อีหยังEmกำลังสิตาย มึงฮู้บ่Amบ่ได้สนCมื้อสันวันดี ไผสิมีแฮงEmกะส่างเถาะบ่ไปเAmหยียบ..

ตามระเบียบFเสร็จเขาจนได้ Gญาติผู้ใหญ่Emคือสิหน้าบาน ปานกระโด้งAmกะฮักสิตายFแต่สุดท้ายยังหลุดโค้งมันอยู่บ่ได้ อยากอายGเขา โอ..

น้ำEตาตก Amลงโจก จักโบกEmมันจั่งสิพอพอสิฆ่าFคนจั่งมึง ให้ตายGไปจากใจเคียดAmให้คัก ๆ เบิ่ดเหล้าEmจักว่าจักไหกะยังบ่ไป..F ยังบ่ตายไปจากใจ จักGเทื่อ โอ..

มาเมื่อยแท้เบื่อสิคิดฮอดF เฮ็ดได้แต่กอดเสาเถียงGแนมไปกองเฟียงEmกะเห็นแต่หน้าขาวAm ๆเมากะเมาพอตายFยังเห็นแต่ภาพเก่าG ๆกูคิดฮอดเขา โอ้ยAm..มันเจ็บพอปานสิใจขาดFพัดไปกับสายลมส่าGลิ่วหลุดไปคือว่าวEmที่เอาคืนบ่ได้ Amห่ายเหล้าเข้าปากFสะมักจนน้ำตาไหล Gฮ้องเอิ่นใส่เสียงE.. มาเด้Amอขวัญเอย

น้ำEตาตก Amลงโจก จักโบกEmมันจั่งสิพอพอสิฆ่าFคนจั่งมึง ให้ตายGไปจากใจเคียดAmให้คัก ๆ เบิ่ดเหล้าEmจักว่าจักไหกะยังบ่ไป..F ยังบ่ตายไปจากใจ จักGเทื่อ โอ..

มาเมื่อยแท้เบื่อสิคิดฮอดF เฮ็ดได้แต่กอดเสาเถียงGแนมไปกองเฟียงEmกะเห็นแต่หน้าขาวAm ๆเมากะเมาพอตายFยังเห็นแต่ภาพเก่าG ๆกูคิดฮอดเขา โอ้ยAm..มันเจ็บพอปานสิใจขาดFพัดไปกับสายลมส่าGลิ่วหลุดไปคือว่าวEmที่เอาคืนบ่ได้ Amห่ายเหล้าเข้าปากFสะมักจนน้ำตาไหล Gฮ้องเอิ่นใส่เสียงE.. มาเด้Amอขวัญเอย

สิให้ไปยินดี อีหยังกำลังสิตาย มึงฮู้บ่
บ่ได้สนมื้อสันวันดี ไผสิมีแฮงกะส่างเถาะ
บ่ไปเหยียบ..

ตามระเบียบเสร็จเขาจนได้
ญาติผู้ใหญ่คือสิหน้าบาน ปานกระโด้ง
กะฮักสิตายแต่สุดท้ายยังหลุดโค้ง
มันอยู่บ่ได้ อยากอายเขา โอ..

น้ำตาตก ลงโจก จักโบกมันจั่งสิพอ
พอสิฆ่าคนจั่งมึง ให้ตายไปจากใจ
เคียดให้คัก ๆ เบิ่ดเหล้าจักว่าจักไห
กะยังบ่ไป.. ยังบ่ตายไปจากใจ จักเทื่อ โอ..

มาเมื่อยแท้เบื่อสิคิดฮอด เฮ็ดได้แต่กอดเสาเถียง
แนมไปกองเฟียงกะเห็นแต่หน้าขาว ๆ
เมากะเมาพอตายยังเห็นแต่ภาพเก่า ๆ
กูคิดฮอดเขา โอ้ย..
มันเจ็บพอปานสิใจขาดพัดไปกับสายลมส่า
ลิ่วหลุดไปคือว่าวที่เอาคืนบ่ได้
ห่ายเหล้าเข้าปากสะมักจนน้ำตาไหล
ฮ้องเอิ่นใส่เสียง.. มาเด้อขวัญเอย

น้ำตาตก ลงโจก จักโบกมันจั่งสิพอ
พอสิฆ่าคนจั่งมึง ให้ตายไปจากใจ
เคียดให้คัก ๆ เบิ่ดเหล้าจักว่าจักไห
กะยังบ่ไป.. ยังบ่ตายไปจากใจ จักเทื่อ โอ..

มาเมื่อยแท้เบื่อสิคิดฮอด เฮ็ดได้แต่กอดเสาเถียง
แนมไปกองเฟียงกะเห็นแต่หน้าขาว ๆ
เมากะเมาพอตายยังเห็นแต่ภาพเก่า ๆ
กูคิดฮอดเขา โอ้ย..
มันเจ็บพอปานสิใจขาดพัดไปกับสายลมส่า
ลิ่วหลุดไปคือว่าวที่เอาคืนบ่ได้
ห่ายเหล้าเข้าปากสะมักจนน้ำตาไหล
ฮ้องเอิ่นใส่เสียง.. มาเด้อขวัญเอย