ตับแข็งตายเพื่อลืมเธอ – บุ๊ค ศุภกาญจน์

แต่ก่อนฉันเป็นคนดี       
เหล้าเบียร์ก็กินไม่เป็น
เพราะมึงทำกูเสียเส้น       
รสชาติของเหล้ามันเลยหวาน

ตั้งแต่วันที่เราเลิกกัน       
กูเมาทุกวันมึงคงไม่รู้
ติดที่ยังคิดถึงมึงอยู่       
กูเลยต้องกลายเป็นขี้เมา

บอกตัวเอง ว่าแก้วนี้ต้องยืนให้ไหว
แม่งจะฝืนยกแก้วต่อไป
ก็คงต้องเสียดายอ้วกให้หมามันกิน
บอกตัวเองว่าแก้วนี้ต้องลืมมึงให้ได้
กินให้เมาให้มันตับแข็งตาย
แด่คนใจร้ายให้มันชิบหายไปจากใจ โอ้ย..

ต้องหมดกี่แก้วมันจึงจะลืมเธอไป
ต้องเมาแค่ไหนมันค่อยจะไม่คิดถึงเธอ
ปาดน้ำตาแก้มเหล้าบาง ๆ โซดาเอาไว้ห่าง ๆ
เพียว ๆ ให้มันชาไปทั้งใจ
ต้องหมดกี่แก้วมันถึงจะตัดใจได้ลง
ทั้งเบลนด์ และ หงส์ ก็ลืมไม่ลงอยู่ดี
ยกแก้วสุดท้ายหวังว่าจะลืม แต้มันยิ่งจำอยู่ดี
สุดท้ายเลยไม่มีวิธี
ให้ตับแข็งตายมันคงลืมได้เอง       

ต้องหมดกี่แก้วมันจึงจะลืมเธอไป
ต้องเมาแค่ไหนมันค่อยจะไม่คิดถึงเธอ
ปาดน้ำตาแก้มเหล้าบาง ๆ โซดาเอาไว้ห่าง ๆ
เพียว ๆ ให้มันชาไปทั้งใจ
ต้องหมดกี่แก้วมันถึงจะตัดใจได้ลง
ทั้งเบลนด์ และ หงส์ ก็ลืมไม่ลงอยู่ดี
ยกแก้วสุดท้ายหวังว่าจะลืม แต้มันยิ่งจำอยู่ดี
สุดท้ายเลยไม่มีวิธี
ให้ตับแข็งตายมันคงลืมได้เอง..